Darmowa dostawa od 400,00 zł
Zapisz na liście zakupowej
Stwórz nową listę zakupową

Philipp Otto Runge

2021-07-05
 Philipp Otto Runge

Philipp Otto Runge – informacje biograficzne

Philipp Otto Runge urodził się 23 lipca 1777 roku w Wolgast na Pomorzu Zachodnim, które było wówczas pod panowaniem szwedzkim. Przyszedł na świat w rodzinie stoczniowców, jako dziewiąte z jedenaściorga dzieci. Philipp był chorowitym chłopcem, w związku z tym często opuszczał szkołę. W czasie domowych rekonwalescencji uczył się od swojej matki sztuki wycinania nożyczkami sylwetek. Ta forma rozrywki towarzyszyła mu później przez całe życie.

W wieku 20 lat uczęszczał na lekcje rysunku, jednocześnie pracując jako asystent w firmie przewozowej swojego brata. W tym czasie kopiował włoskie dzieła okresu renesansu. W latach 1799-1801 uczył się na Królewskiej Duńskiej Akademii Malarstwa, Rzeźby i Architektury (późniejsze ASP) w Kopenhadze. Jego mentorem był duński portrecista Jens Juel. Kolejne dwa lata Otto Runge spędził zaś na Akademii Sztuki w Dreźnie. W 1803 roku przeprowadził się do Hamburga. W tym czasie nawiązał wiele obiecujących znajomości z romantycznymi pisarzami, muzykami i malarzami, co zaowocowało znacznym poszerzeniem horyzontów.

W 1804 roku Philipp Otto Runge ożenił się. Sielankę życia w Hamburgu przerwały wojenne nastroje i zbliżające się niebezpieczeństwo ze strony wojsk Napoleona. Oblężenie miasta skłoniło małżeństwo Runge do przeprowadzki do rodzinnego domu malarza w Wolgast. Pozostawali tam do 1807 roku. Po dwóch latach „dobrowolnego wygnania” malarz powrócił do Hamburga, gdzie wraz z bratem Danielem założyli firmę, w której pracował do końca życia.

 

Wpływy i inspiracje

Otto Runge był pod silnym wpływem romantycznych ideałów. Konsekwentnie odchodził od racjonalnego i harmonijnego stylu neoklasycznego, w którym był wyszkolony. Zamienił go na specyficzną ekspresję emocjonalną. Był pod szczególnym wrażeniem idei Ludwiga Tiecka, niemieckiego poety, dramaturga i powieściopisarza, który był piewcą przyrody, jej mistycyzmu i boskiej energii, której w niej stale poszukiwał. Zainspirowany tymi myślami Philipp Otto Runge rozpoczął prace nad cyklem rysunków o wspólnym tytule „Pory dnia”. Była to seria, składająca się z czterech alegorycznych prac, przedstawiających poranek, południe, wieczór i noc. Później stworzył kolejne kompozycje – „Pory roku” oraz „Cykl życia”. Wielkim fanem tych zbiorów był niemiecki pisarz Johann Wolfgang von Goethe. Chociaż Runge planował odtworzyć rysunkowe serie, wykorzystując farby olejne, udało mu się jedynie z jednym obrazem – „Poranek”, którego pierwsza wersja powstała w 1808, a kolejna w latach 1809-1810, tuż przed śmiercią artysty.

Bliska znajomość z Goethem, z którym mieli podobne zainteresowania i poglądy na temat koloru w sztuce, zintensyfikowała prace Otto Runge nad teorią koloru. Malarz przeprowadzał na nich liczne eksperymenty, między innymi w zakresie łączenia różnych barw.

 

Ostatnie lata życia Runge

W ciągu pięciu ostatnich lat życia malarz Otto Runge stworzył liczne portrety i autoportrety, obrazy religijne i to, co sam nazywał „alegorycznymi” lub „symbolicznymi” pejzażami. Chętnie malował członków swojej rodziny oraz przyjaciół. Z portretów na poziomie emocjonalnym biła piękna szczerość. A jeśli idzie o warstwę techniczną to na jego płótnach można było zauważyć niezwykłe rewie świateł i kolorów. Swoje portrety często osadzał w naturalnym krajobrazie („Dzieci z Hülsenbeck”, „Rodzice artysty z wnukami”, „My trzej”). Runge zręcznie wykorzystywał cechy środowiska naturalnego do wyrażania emocji i prowadzenia narracji. W swoich obrazach próbował przemycić wątki o relacji człowieka i natury.

Od 1806 roku malarz pracował nad swoim traktatem o teorii kolorów („Farben-Kugel”). Była to przełomowa próba wyjaśnienia systemu barw i ich trójwymiarowości.

Philipp Otto Runge zmarł na gruźlicę 1 grudnia 18010 roku w Hamburgu.

 

Runge – obrazy i styl

Philipp Otto Runge był bardzo uduchowiony. Dzięki jego głęboko chrześcijańskiemu, ocierającym się o mistycyzm, nastawieniu w swoich pracach wyrażał pojęcia harmonii wszechświata. Stosował z wielką ufnością jej zrozumienia symbolikę koloru, formy i liczb. Uważał np., że kolory niebieski, żółty i czerwony symbolizują Świętą Trójcę. Utożsamiał niebieski z Bogiem i nocą, czerwony z porankiem, wieczorem i postacią Jezusa, a żółty uznawał za znak Ducha Świętego.

Podobnie jak inni artyści romantyczni, Otto Runge interesował się dziełami sztuki totalnej, która była próbą połączenia wszystkich form sztuki w jedno. Wspomniana już dziś seria „Pory dnia” była zaplanowana tak, aby oglądać ją w specjalnym budynku, przy akompaniamencie muzyki i poezji. Sam „Poranek” uznawany jest obecnie za początek nowego typu krajobrazu – religijnego i emocjonalnego.

Malarz Runge był także jednym z najlepszych niemieckich portrecistów swoich czasów. Jego styl był sztywny, ostry, intensywny a momentami nawet naiwny. Do portretów, które po sobie pozostawił należą m.in. takie tytuły, jak: „Paulina, żona artysty”, „Mały Perthes”, „Paulina w zielonej sukience”, czy „Portret Wilhelminy Sophii Helwig”.

Prace artysty można dziś podziwiać w muzeum Kunsthalle w Hamburgu.

 

Źródło obrazu Philipp Otto Runge „Poranek”:https://en.wikipedia.org/wiki/File:Philipp_Otto_Runge_001.jpg

pixel