Kobieca nagość i fenomen aktów w sztuce
Nagość, seksualność, kobieta. Te trzy słowa zawsze stały blisko siebie jeśli spojrzy się na dzieje malarstwa. Ciało ludzkie, a zwłaszcza damskie rodziło pożądanie, a to z kolei było silnikiem twórczości. Tym bardziej nie powinien zaskakiwać sam fenomen aktów w sztuce. Kobieca nagość inspirowała artystów, napędzała ich wizje wielkiego malarstwa, a czasem była po prostu spełnieniem przyziemnych rządz. Tak właśnie powstawały najpiękniejsze akty świata.
Akt kobiecy w malarstwie – od starożytności po renesans
Od prahistorii przez starożytność, aż po średniowiecze – akt kobiecy ewoluował wraz z każdą kolejną epoką. Na początku przyjmował formę rzeźbionych posągów lub płaskorzeźb. Wieki ciemne z kolei jako pierwsze ukazały „strój Adama i Ewy” na płótnie. W przeciwieństwie do starożytnych, średniowieczni artyści chcieli jednak przekazać zgoła inne przesłanie. Nagie akty charakteryzowały raczej grzeszników cierpiących piekielne tortury niż wychwalały kobiece piękno. Dopiero renesans przyniósł odwilż i nowe spojrzenie na ludzką cielesność.
Odrodzenie spowodowało, że akt w malarstwie rozkwitł w pełni, czego zasługą są zwłaszcza włoscy malarze.
Obraz„ Narodziny Wenus”Sandra Botticellego, kochany przez Hitlera „Wenus i Amor” Paris Bordone czy przez wielu uznawany jako najdoskonalszy akt kobiecy w malarstwie „Wenus z Urbino” Tycjana, to tylko przykłady doskonałej znajomości kobiecego ciała i jego najpiękniejszych aspektów.
Włoscy artyści renesansowi wyróżniali się wielkim talentem i biegłą znajomością anatomii człowieka. Nie mniej oryginalny i doceniany akt damski tamtych czasów wychodził spod pędzla innych europejskich artystów. Niemiecki malarz tego okresu Lucas Cranach i jego dzieło „Lukrecja” są tego doskonałym przykładem.
Odważny akt kobiecy czy niewinne akty dziewczyn?
Artyści różnie podchodzili do kwestii kobiecej nagości. Nie tyle wiek, o ile nacisk na samo ukazanie pewnych konkretnych cech różniło wizje malarzy pomiędzy stuleciami. Akt w malarstwie zmieniał definicję na przestrzeni lat podobnie jak podejście do seksualności. To co w XIX wieku uchodziło za odważne akty kobiet, dzisiaj określilibyśmy jako niewinne akty dziewczyn. Dobrym przykładem może tu być Edouard Manet i jego
obraz „Śniadanie na trawie”, który kiedyś bulwersował swoją bezpruderyjnością w wyrażeniu damskiej nagości, natomiast dziś trudno go uznać za wulgarny.
Piękne kobiece akty w stylu kubistycznym
Obecnie kobiece akty kojarzą się w większości z fotografia artystyczną. Ostatnie sto lat to jednak historia wielkich współczesnych malarzy mierzących się z tematyką aktów. Swoją wizję na kobiecą nagość miał chociażby
Pablo Picasso. Obrazy przedstawiające kobiece akty spod pędzla mistrza odbiegają znacznie od przyjętego schematu, ale nadal zaliczają się do gatunku jakim są akty w malarstwie.
„Niebieski akt” czy
„Kobieta z Wachlarzem” to nowoczesne spojrzenie na nagość, w którym akty pięknych kobiet zostały przedstawione za pomocą stylu kubistycznego. Najbardziej seksualne podejście artysty do tematyki kobiecej nagości pokazuje jego „Nude, Green Leaves and Bust” na którym uwiecznił swoją nagą kochankę Marie-Therese Walter.
