Darmowa dostawa od 400,00 zł
Zapisz na liście zakupowej
Stwórz nową listę zakupową

Jean-Francois Millet – piewca chłopów

2020-08-19
Jean-Francois Millet – piewca chłopów

„Naturalizm Milleta, pozbawiony wszelkiej sztuczności i efektów teatralnych, nabiera tonu i znaczenia odwiecznej poezji; jest tu jakby wspomnienie liryzmu, od starożytności związanego z życiem pól”. Tak na temat Milleta piszą autorzy książki „Wielcy mistrzowie malarstwa europejskiego” Monique de Beaucorps, Raoul Ergmann oraz Francois Trassard. Słowa te są zaiste trafne – wystarczy spojrzeć na takie obrazy jak „Przesiewacz”, „Siewca” czy „Sadzący ziemniaki”. To swoiste peany na cześć pracy na roli, pokornego życia na wsi, którego rytm wyznaczany jest przez obowiązki gospodarskie. Millet tak doskonale ukazywał te sceny, ponieważ znał tę pracę od podszewki. Jako dziecko pracował bowiem w polu bardzo dużo.

Jean Francois Millet – biografia

Jean Francois Millet urodził się 4 października 1814 roku w Grouchy, jako najstarsze dziecko Jean-Louis'a i Aimee-Henrietty, należących do tamtejszego kolektywu rolniczego. Pierwsze kroki w edukacji stawiał pod okiem dwóch wikarych, którzy zapoznali Milleta z literaturą łacińską i współczesną. Nauka nie miała charakteru ciągłych studiów, bowiem młody Jean F. Millet musiał stale pomagać ojcu na roli, z racji tego, iż był najstarszy wśród rodzeństwa. Poznał pracę rolnika od podszewki. Wszystkie jego późniejsze obrazy, przedstawiające chłopów w trakcie pełnienia obowiązków, były zatem poparte prawdziwym doświadczeniem francuskiego malarza. W 1833 roku, Millet został wysłany do Cherbourga, by tam terminować u znanego portrecisty Bon Du Mouchel. Dwa lata później jego mentorem został o. Theophile Langlois de Chevreville. To głównie Chevreville, przy niewielkim wsparciu innych mecenasów, zapewnił Milletowi wyjazd do Paryża oraz rozpoczęcie studiów na najlepszej francuskiej akademii sztuk pięknych – Ecole des Beaux-Arts. Uczelnię ukończył w 1839 roku i od razu spróbował wystawić swoje pierwsze płótno na paryskim Salonie. Niestety, obraz „Święta Anna pouczająca dziewicę” został odrzucony. Jednak kiedy Jean Francois Millet spróbował swych sił rok później, odniósł już swój pierwszy sukces. W karierze Milleta sukcesy przeplatały się z porażkami, co przypominało sinusoidę wzlotów i upadków. W 1840 roku poślubił Pauline-Virginie Ono. Małżeństwo przeprowadziło się do Paryża. Kobieta zmarła 4 lata później. W 1845 roku Millet przeprowadził się do Le Havre, gdzie w dość krótkim czasie związał się z Catherine Lemaire, którą poślubił w 1853 roku. W tym okresie Jean F. Millet malował głównie portrety oraz miniatury. Jednak niedługo miało się to zmienić.

Barbizończycy

Jeszcze przed zawarciem formalnego związku z Catherine, cała rodzina Milletów przeniosła się w 1849 roku do Barbizon, wsi nieopodal Paryża. Jej nazwa posłużyła późnej, aby określić pewną grupę malarzy. To ugrupowanie nosi miano „barbizończycy” bądź „szkoła z Barbizon”. Określa ona grupę mistrzów pędzla, którzy mniej więcej od 1830 roku utworzyli swego rodzaju artystyczną kolonię w wiosce na skraju lasu Fontainbleau – Barbizon. Artyści ci szczególnie cenili naturę oraz odcięcie się od niszczącego wpływu rozwijającej się coraz szybciej i ekspansywniej cywilizacji. Na czele tej grupy stanął Theodore Rousseau – malarz, którego sposób malowania pejzaży uznany został za zapowiedź stylu jakim był impresjonizm. Wśród innych członków ugrupowania byli słynni malarze Camille Corot, Narcisse Diaz de La Pena, Constant Troyon, Jules Dupre oraz bohater naszego dzisiejszego wpisu – Jean Francois Millet. W jego obrazach widać zdecydowaną realizację głównych cech malarstwa barbizończyków. Po pierwsze, malarstwo Milleta było swego rodzaju intymną opowieścią ludzi pól i roli. Ukazywał ich pracę w sposób wyjątkowy, niemal święty. Umieszczał wszystkie sceny w wiejskich krajobrazach, które choć nie były głównymi bohaterami dzieł, zwracały uwagę, zachwycały i wzruszały. Dzięki takiemu podejściu do tła obrazu, Millet realizował barbizoński romantyczny kult przyrody. Duży wpływ na twórczość francuskiego malarza miała praca w plenerze, obserwacje, ale także wspomniane już duże doświadczenie i znajomość od podszewki pracy rolników. Posługiwał się paletą ziemistych, przybrudzonych barw, posiadał również doskonałą umiejętność ukazywania światła na obrazie. Najważniejsze jego dzieła to „Anioł Pański” (1858-59), „Kobieta przy piecu” (1854), „Człowiek z motyką” (1860-62), „Pasterka” (1863), „Stogi jesienią” (1874). Jako członek szkoły Barbizon, Millet bez wątpienia kształtował malarstwo realistyczne, a także miał wpływ na budowę podwalin dla rewolucyjnego stylu impresjonistycznego. Zasługi zaiste to wielkie. Na koniec naszej krótkiej opowieści po prostu musimy wspomnieć choć w kilku zdaniach o największym dziele, które namalował Jean F. Millet - „Zbierające kłosy”.

Milet "Zbierające kłosy" – mistrzostwo naturalizmu

Obraz „Kobiety zbierające kłosy” bądź po prostu „Zbierające kłosy” to największe i najważniejsze dzieło, które stworzył Millet w 1857 roku. Pomysł na ten obraz od wielu lat chodził po głowie malarza. Pewnego dnia, spacerując wokół pól Barbizon, zobaczył kobiety i dzieci, które zbierały pozostałe po żniwach resztki ziarna. Millet natychmiast po powrocie do domu wziął się do pracy. Przedstawionej scenie nadał niemal odwieczny, mistyczny wydźwięk. Niektórzy upatrują w tym obrazie nawiązań do różnych historii Starego Testamentu. Malarz, wykorzystując moc ciepłego, złotego światła nadaje obrazowi świętości. Przedstawia on trzy kobiety, pochylone do samej ziemi i zbierające pozostałe po żniwach kłosy. Linie ich ciał połączone są nierozerwalnie z ziemią, co symbolizuje powiązanie chłopa z ich wyczerpującą, niemającą końca, pracą w polu. Z kobiecymi postaciami kontrastują stogi zboża, zarysowane w tle wraz z zachodzącym na horyzoncie słońcem. Kobiety, mimo pokornego zgięcia ku ziemi, sprawiają wrażenie monumentalnych, silnych i dumnych. Są wielkie dzięki swojej pokornej pracy. Obraz zarówno budzi współczucie dla ich wiecznej pracy, ale także podziw dla ich wytrwałości. Millet zgłosił obraz do wystawy w Salonie, jednak nie zdobył on pochlebnych opinii. Dziś to płótno to niezwykłe dziedzictwo, jakie pozostawił po sobie Millet. Obraz można oglądać w Musée d’Orsay w Paryżu.

Źródło obrazu Jean Francois Millet „Kobiety zbierające kłosy”: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jean-Fran%C3%A7ois_Millet#/media/Plik:Jean-Fran%C3%A7ois_Millet_-_Gleaners_-_Google_Art_Project_2.jpg

pixel