Niebieski Dom Fridy Kahlo

Niebieski Dom Fridy Kahlo

Frida Kahlo, meksykańska malarka tworząca w XX wieku, jak wiele kobiet- artystek, uznanie zdobyła dopiero po śmierci. Wiecznie znajdowała się w cieniu swojego wieloletniego partnera, cieszącego się dużą atencją Diego Rivery, a jej twórczość była marginalizowana. W obrazach Fridy Kahlo nieustannie pojawiają się odniesienia do jej burzliwego życia prywatnego, nie brakuje w nich także licznych motywów charakterystycznych dla kultury Meksyku. Całe swoje życie artystka spędziła w domu wybudowanym przez ojca, tak zwanym Niebieskim Domu, w którym obecnie znajduje się muzeum poświęcone jej pamięci oraz twórczości. Dziś obrazy Fridy Kahlo osiągają zawrotne ceny na aukcjach dzieł sztuki a ona sama uznawana jest za jedną z najbardziej cenionych artystek na świecie.

Biografia Fridy Kahlo

Frida przyszła na świat 6 lipca 1907 roku w Coyoacán. Była córką urodzonego w protestanckiej rodzinie Niemca Guillermo Kahlo oraz meksykanki Matilde Calderón y Gonzalez, dorastała razem z trzema siostrami w domu w Meksyku. Od dziecka miała lepszy kontakt z ojcem, który zajmował się fotografią i malarstwem oraz wspierał córkę w jej artystycznych poczynaniach. Początkowo Frida nie planowała, że zwiąże swoje życie z malarstwem – uczyła się w szkole medycznej a interesowała m.in. sportem. Jednym z najważniejszych, a zarazem najbardziej traumatycznych doświadczeń jakie ją spotkały był wypadek, któremu uległa będąc nastolatką. Podczas kolizji komunikacyjnej odniosła wiele ciężkich obrażeń, takich jak liczne złamania jednak najpoważniejsze okazało się uszkodzenie kręgosłupa. Wskutek tego zdarzenia dotkliwie zniszczona została także jej macica. Rana ta okazała się na tyle rozległa, że w konsekwencji Frida nigdy nie mogła mieć dzieci. Z tą stratą przez całe życie nie mogła się pogodzić, czemu dawała odzwierciedlenie również w swojej twórczości. To właśnie podczas długiego i bolesnego okresu rekonwalescencji zainteresowała się tematem sztuki oraz malarstwa. W przekonaniu, że chce zostać malarką, utwierdziło ją spotkanie z Diego Riverą, artystą, którego szczerze podziwiała, a który z czasem został jej mężem. Burzliwe życie z Riverą, które obfitowało w zdrady obojga zakończyło się rozwodem, jednak ich drogi oraz uczucia przecinały się jeszcze wielokrotnie w późniejszym czasie. Przez całe życie Frida angażowała się politycznie, była zadeklarowaną komunistką. Pozostała wierna malarstwu, tworzyła niemalże do końca swoich dni, również kiedy leżała przykuta do łóżka, z powodu licznych operacji, które przechodziła. Zmarła 13 lipca 1954 roku, osłabiona wieloma chorobami. Przyczyną jej śmierci była ciężka zatorowość płuc, jednak do dzisiaj trwają spekulacje, czy nie wywołało jej zażycie przez artystkę zbyt dużej dawki leków. Urna z prochami malarki znajduje się w jej rodzinnym, Niebieskim Domu w Meksyku, który każdego roku odwiedzają rzesze turystów z całego świata.

Frida Kahlo i jej obrazy

Obrazy Fridy Kahlo charakteryzują się wyrazistymi, zdecydowanymi kreskami oraz jasnymi barwami. Większość tematów Frida czerpała ze swojego życia prywatnego, do jednych z najbardziej znanych należą jej liczne autoportrety, stanowiące niemalże połowę namalowanych przez nią dzieł. Artystka nie bała się pokazywać w swojej twórczości tematów do tej pory zakazanych w owładniętym rewolucją Meksyku – przede wszystkim kobieta w obrazach Fridy nie jest jedynie niemym dodatkiem do sprawującego władzę mężczyzny. Choroba, brzydota, poronienie, aborcja czy cierpienie – tematy bliskie malarce znalazły odzwierciedlenie w jej obrazach. Za życia Kahlo jej twórczość często była szufladkowana – starano się z niej zrobić feministkę czy surrealistkę. Frida była przede wszystkim malarką życia, nie wyidealizowanego ale takiego, jakie faktycznie jest. Sama o sobie mówiła: „Wszyscy myślą, że jestem surrealistką, ale ja nią nie jestem. Nigdy nie malowałam snów, ani sennych koszmarów. Malowałam moją własną rzeczywistość”. Stworzyła wiele obrazów o tematyce folkowej, nigdy nie odżegnywała się do swoich korzeni. Ciężko doszukiwać się w twórczości Fridy Kahlo ukrytej symboliki, starała się przelewać na płótno nieuchwytne emocje, które jej towarzyszyły, były one jednak przedstawione dobitne, nie pozostawiały wiele miejsca dla działania wyobraźni. Najlepszym podsumowaniem twórczości Fridy Kahlo jest obraz namalowany w 1939 roku pt. „Dwie Fridy”. Ten podwójny autoportret ukazuje z jednej strony kobietę silną, szczęśliwą i pewną siebie, z drugiej zrezygnowaną, przygaszoną i zmagającą się z bólem nie tylko psychicznym ale też fizycznym. Kobietę, która musi pogodzić się z obiema twarzami samej siebie i czerpać siłę do tego, aby nadal tworzyć i żyć.

Frida Kahlo - ciekawostki

Frida urodziła się 6 lipca 1907 roku, choć sama utrzymywała, że przyszła na świat dopiero 7 lipca trzy lata później. Data ta nie była przypadkowa – w tym roku początek miała meksykańska rewolucja, w której cieniu artystka dorastała i która towarzyszyła jej przez całe życie. W 2002 roku na ekrany kin wszedł film „Frida” w reżyserii Julie Taymor. W rolach głównych zagrali Salma Hayek, wcielająca się w postać Fridy oraz Alfred Molina, obsadzony w roli Diego Rivery. Film zdobył wiele nagród, a Salma Hayek za swoją kreacją została nominowana do Oscara. Frida Kahlo była osobą biseksualną. Miała wiele romansów zarówno z kobietami, jak i mężczyznami, również w trakcie trwania swojego małżeństwa.

Frida Kahlo - cytaty

O tym, jak bardzo skomplikowaną osobowością była Frida Kahlo, świadczą jej cytaty. Przez jednych uważana za niezwykle silną, pozwalała sobie również na chwile słabości. Kiedy odczuwała radość, widoczna ona była również w jej sztuce, jednak nieobce było jej również poczucie bólu, upokorzenia czy wstydu.

„Diego jest moim kochankiem. Diego jest moim dzieckiem. Diego jest moim mężem. Diego jest moim piekłem”.

„W swoim życiu przeżyłam dwa wypadki. Jeden to autobus, który mnie połamał, drugi to Diego. Diego był, jak dotąd, tym najgorszym”.

„Maluję autoportrety, bo tak często jestem sama, bo jestem tematem, z którym jestem najlepiej zaznajomiona”.

„Pomimo długotrwałej choroby czerpię z ŻYCIA głęboką radość”.

„Ufam, że odejdę bez żalu i że już tu więcej nie wrócę – Frida.”