Pieriedwiżnicy – Ilja Riepin

Ilja Riepin urodził się w 1844 roku w miejscowości Czuhujiw, w ówczesnym Imperium Rosyjskim (obecnie obwód charkowski, Ukraina). Jego rodzina należała do grupy tzw. wojskowych osadników. Ojciec handlował końmi, babka prowadziła karczmę. Początkowo Riepin uczył się w szkole wojskowej. Studiował tam geodezję, jednak kurs szybko został zamknięty. Wtedy to ojciec posłał młodzieńca na praktyki do znanego malarza ikon Iwana Bunakowa. Tam Riepin uczył się sztuki restaurowania starych ikon oraz malował portrety olejne miejscowych notabli. W 1863 roku wstąpił na Akademię Sztuk Pięknych w Sankt Petersburgu, gdzie studiował malarstwo. W tym czasie poznał również jednego z założycieli grupy funkcjonującej pod nazwą „pieriedwiżnicy”, którym był Ivan Kramskoj. W 1869 roku otrzymał wyróżnienie w postaci małego złotego medalu za obraz zatytułowany „Hiob i jego przyjaciele”.

Artystyczne podróże

W 1870 roku malarz Riepin wyjechał nad rzekę Wołgę, aby szkicować jej okolice. Z tych obserwacji zrodziło się później jedno z najpopularniejszych dzieł, które namalował Ilja Riepin – „Burłacy na Wołdze”. Obraz ten został ukończony w 1873 roku. W tym samym roku Riepin podróżował wraz z małżonką Verą Szetsową do Włoch i Francji. Dzięki temu poznał wielu znakomitych malarzy. Zapoznał się także ze sztuką francuskich impresjonistów, którą podziwiał za sposób przedstawienia światła i barwy. Mimo to uznawał także, że ich prace nie mają społecznego celu, który uważał za kluczowy w swojej twórczości. Przebywając w Paryżu malarz Riepin miał możliwość współtworzyć słynną wystawę – Salon – w latach 1874-1876. Następnie przeniósł się do Moskwy. Tam namalował znany „Portret Iwana Szyszkina”. Jednocześnie pracował nad wieloma scenami z życia chłopów, za które był doceniany bardzo szczególnie. Jego przyjaciel, znany wszystkim Lew Tołstoj, powiedział, że Ilja Riepin to malarz chłopów, z którym nie może równać się żaden inny artysta podejmujący podobne tematy. Mówił, że Riepin pokazywał rosyjską warstwę chłopską dokładnie taką, jaka jest w rzeczywistości. Jednym z takich obrazów było płótno „Procesja religijna w obwodzie kurskim”, które zostało wystawione na 11-stej wystawie pieriedwiżników i przyniosło malarzowi niemały rozgłos.

Lata 90. XIX wieku

Aż do początku lat 90. XIX wieku Riepin był w stałych rozjazdach – Austria, Włochy, Niemcy, Kaukaz, ponownie Francja i jej stolica, Anglia, Szwajcaria.... Było tych podróży wyjątkowo dużo. W 1893 roku Ilja Riepin odbył także objazd po europejskich uczelniach artystycznych, aby obserwować tamtejsze metody nauczania. Od 1894 roku sam zaczął prowadzić zajęcia w Wyższej Szkole Artystycznej, mieszczącej się przy Akademii Sztuk Pięknych w Moskwie. Z przerwami uczył w niej do 1907 roku. Wcześniej w 1895 roku malarz Riepin stworzył portrety cara Mikołaja II oraz księżnej Marii Teniszewy. W następnych latach namalował obrazy „Pojedynek” i „ Don Juan i Don Anna”. Od 1916 roku artysta pracował nad swoją książką „Daleko i blisko”. W 1923 roku zorganizował wystawę indywidualną w Pradze. W 1925 roku zaś odbyła się jego kolejna wystawa, tym razem w Muzeum Rosyjskim w Leningradzie. Ilja Riepin, malarz o legendarnej sławie, zmarł w 1930 roku w Finlandii, gdzie spędził większość z ostatnich 30 lat życia. Długo po jego śmierci jego dzieła były wzorem dla wielu radzieckich malarzy.

Ilja Riepin – obrazy i technika

Od samego początku swojej kariery, od lat 70. XIX wieku, Repin stał się jedną z kluczowych postaci rosyjskiego realizmu. W swojej twórczości doskonale odzwierciedlał całą gamę różnorodności życia rosyjskiej klasy chłopów. Poruszał tematy ciekawe dla opinii publicznej, wartko reagował na aktualne wydarzenia w kraju. Język artystyczny Riepina był wyjątkowo plastyczny. Łączył wiele trendów, wzorując się na hiszpańskich i holenderskich dziełach z XVII wieku, ale czerpał również ze środków wyrazu, którymi posługiwali się francuscy impresjoniści. Szczyt kariery Ilji Riepina przypadł na lata 80. XIX wieku. Wówczas namalował wiele portretów współczesnych możnych, m.in. „Portret Lwa Tołstoja”, „Portret Modesta Musorgskiego”, czy poruszające dzieło „Car Iwan Groźny i jego syn Iwan 16 listopada 1581 roku”. Stworzył też liczne obrazy historyczne takie jak „Zaporożcy piszący list do sułtana tureckiego”. Nie rezygnował jednocześnie z codziennych scen rodzajowych. Był mistrzem „płonącej teraźniejszości”. Na polu malarstwa historycznego szczególnie interesowała go możliwość przedstawienia realnej sytuacji w ujęciu silnie emocjonalnym i ekspresyjnym. Mimo to, to właśnie dzięki scenom codzienności stał się pierwszym rosyjskim artystą, który zdobył europejską sławę, wykorzystując w swych dziełach głównie tematy z życia rodzimego kraju.

„Burłacy na Wołdze”, obraz Riepina – źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/Ilya_Repin#/media/File:Ilia_Efimovich_Repin_(1844-1930)_-_Volga_Boatmen_(1870-1873).jpg