Darmowa dostawa od 400,00 zł
Zapisz na liście zakupowej
Stwórz nową listę zakupową

Sir Frederic Leighton

2020-11-02
Sir Frederic Leighton

Frederic Leighton w Anglii epoki wiktoriańskiej święcił ogromne triumfy. Był malarzem nadzwyczaj popularnym, a jego obrazy osiągały niebotyczne ceny. Dopiero na początku XX wieku stały się obiektem głośnej krytyki. Wiele faktów z życia prywatnego, zwłaszcza dotyczących orientacji seksualnej malarza, owianych jest tajemnicą. Frederic Leighton był zaangażowanym żołnierzem 38. Korpusu Ochotniczych Strzelców Middlesex. Szybko rozpoznano go jako świetnego stratega o zdolnościach przywódczych, co znalazło odzwierciedlenie w licznych awansach. Pozostawił po sobie liczne obrazy, z których część znajduje się w światowych galeriach, a część stanowi ozdobę kolekcji prywatnych. W jego domu w Kensington mieści się obecnie muzeum artysty.

Biografia malarza

Frederick Leighton urodził się 3 grudnia 1830 roku w Scarborough. Pochodził z zamożnej rodziny londyńskich przedsiębiorców. Jego ojcem był dr Frederick Leighton, matką – Augusta Susan. Pierwszą poważną edukację odbierał w University College School w Londynie. Artystyczne wykształcenie było zaś efektem wielu podróży po Europie i licznych szkoleń i studiów. Malarstwo historyczne poznawał dzięki Eduardowi von Steinle. W sztukę pejzażu wprowadził go zaś włoski artysta Giovanni Costa. Jednym z pierwszych znaczących dzieł, które namalował Leighton był portret Artura Schopenhauera. Młody malarz jako jedyny uchwycił z natury studium filozofa w pełnej postaci. Frederick miał wtedy zaledwie 17 lat! Kilka lat później, w 1854 roku Frederick Leighton podjął studia na Akademii Sztuk Pięknych we Florencji (Accademia di Belle Arti). Uczył się także w Rzymie i Frankfurcie. W latach 1855-1859 przebywał w Paryżu, gdzie poznał takich wielkich artystów, jak Eugene Delacroix, Jean-Auguste-Dominique Ingres, Jean-François Millet oraz Jean-Baptiste-Camille Corot. Malarz odbył także długą podróż przez Grecję, Austrię i Turcję w 1867 roku, podczas której wykonał wiele szkiców. W latach 1865-1869 co najmniej czterokrotnie odwiedził Hiszpanię, gdzie malował najczęściej krajobrazy. Stałym źródłem inspiracji dla malarza były także Włochy, które odwiedzał niemalże co roku.

Nobilitacje

Po powrocie do Londynu, około 1860 roku, Frederick Leighton przyłączył się do stowarzyszenia prerafaelitów, choć nie była to więź ścisła i radykalnie oddana założeniom grupy. W 1861 roku zaprojektował grób słynnej brytyjskiej poetki Elizabeth Barrett Browning. Zlecenie otrzymał od jej męża, również znanego pisarza – Roberta Browninga. W 1864 roku został członkiem Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Londynie (Royal Academy of Arts). Od 1868 roku zaczął prowadzić tam swoje wykłady i otrzymał miano nauczyciela akademickiego. W 1878 roku został jej przewodniczącym i dzierżył tę funkcję aż do śmierci. W roku mianowania na prezydenta Akademii, Frederick Leighton został również pasowany na rycerza i otrzymał tytuł oficera Legii Honorowej. Rok wcześniej zaprezentował światu swoją rzeźbę „Atleta walczący z Pytonem”, która zebrała bardzo pochlebne opinie. Mówiło się o niej, że zapoczątkowała odrodzenie współczesnej rzeźby brytyjskiej. W 1886 roku Leighton został mianowany baronetem Holland Park Road w prowincji St. Mary Abbots w Kensington. Dziesięć lat później, jako jedyny malarz w historii Wielkiej Brytanii został odznaczony godnością para, a tym samym został włączony do grona lordów. Niewyobrażalnie pechowa okazała się wręcz śmierć Fredericka Leightona, która nastąpiła 24 stycznia 1896 roku, dokładnie dzień po uroczystości mianowania!

Wybrane dzieła

Bardzo dużą część dzieł Leightona stanowią obrazy o tematyce mitologicznej. Należą do nich „Ikar i Dedal” (1869), „Ogrody Hesperyd” (1892), „Ostatnie spojrzenie bogini Hero” (1880), czy „Powrót Persefony” (1891). Dzieło zatytułowane „Perseusz i Andromeda” (1891) również podejmuje temat zaczerpnięty z mitów, jednak Leighton zupełnie nieoczekiwanie zastosował w nim odmienny od akademickiego, styl gotycki. Widać w nim duży dramatyzm, który podyktowany jest przez grecki mit. Skręcone, białe ciało Andromedy postawione jest w kontraście do ciemnej masy ciała atakującego ją potwora. Perseusz, pędzący na Pegazie wyłania się zaś z jasnego, jaskrawego światła, przez co tworzy jedność z kobiecą postacią. Całość owiana jest tajemnicą i niepokojem.

Malarz Leighton często malował kobiety, które przedstawiał w sposób wyjątkowo subtelny. Każde takie płótno emanuje niezwykłym blaskiem ich urody. Ten powab, delikatność ujęcia były typowe dla malarstwa akademickiego. Warto wymienić tu takie portrety jak „Wspomnienia” (1883), „Samotność” (1890), „Biondina” (1879). Obrazy Leightona często wzywają do odbioru wszystkie ludzkie zmysły. Mówi się, że łączą nie tylko obraz, ale i dźwięki, zapachy, ruch, czy nawet są w stanie wywołać wrażenia dotykowe.

Frederick Leighton - „Flaming June”

Najpopularniejszym obrazem Sir Leightona jest „Flaming June”. To swoiste magnum opus artysty. Namalował je w 1895 roku, zaledwie rok przed śmiercią. Płótno emanuje niesamowitym pięknem i mistrzowskim kunsztem. Ukazuje akademickie, klasyczne podejście do sztuki, opanowane do perfekcji. Wizerunek śpiącej kobiety, ubranej w delikatną, zwiewną i prześwitującą suknię, przypomina chętnie rzeźbione przez Greków postacie śpiących nimf i najad. Sam motyw obrazu pojawił się w innym z dzieł Leightona, ale tak bardzo przypadł artyście do gustu, że postanowił uczynić z niego osobne płótno. Obraz śpiącej niewiasty jest nieco erotyczny, ale w granicach dobrego smaku. Realizm z jakim Leighton przedstawił przezroczystą suknię kobiety, oszałamiająca kolorystyka, doskonałe operowanie naturalnym światłem oraz złoty zachód słońca w tle sprawia, że ten obraz budzi niesamowity zachwyt. Nie brakuje przedstawicieli współczesnej sztuki, którzy uznają to płótno za najwspanialszy istniejący obraz na świecie.

Źródło obrazu Frederick Leighton „Flaming June”: https://en.wikipedia.org/wiki/Flaming_June#/media/File:Flaming_June,_by_Frederic_Lord_Leighton_(1830-1896).jpg

Polecane

pixel