Darmowa dostawa od 400,00 zł
Zapisz na liście zakupowej
Stwórz nową listę zakupową

Wielki uczeń Davida – Jean Auguste Dominique Ingres

2021-02-02
Wielki uczeń Davida –  Jean Auguste Dominique Ingres

Jean Auguste Dominique Ingres urodził się 29 sierpnia 1780 roku we francuskim Montauban. Pasją do sztuki zaraził go ojciec Joseph, który również był malarzem. Mały Jean uczył się także gry na skrzypcach. Pierwsze próby rysunku i malarstwa podjął około 11 roku życia. Tym samym powielił scenariusz początków wielu znanych artystów renesansu. Zaczął uczyć się wtedy u rzeźbiarza J.Vigana, pejzażysty J.Brianta i neoklasycysty G.J.Roquesa.

 

Uczeń mistrza Jacquesa Louisa Davida

W 1797 roku młody pretendent do tytułu malarza wyjechał do Paryża, by uczyć się pracowni słynnego Jacquesa Louisa Davida. Spędził w jego warsztacie 4 lata. Jednak jeszcze zanim opuścił swojego mentora, Jean Dominique Ingres został przyjęty na paryską Akademię Sztuk Pięknych. Miało to miejsce w 1799 roku. Przez dwa kolejne lata otrzymał nagrody za obrazy-akty męskie. W 1801 roku zdobył główną nagrodę Prix de Rome za obraz „Posłowie Agamemnona”, która uprawniała go do stypendium w słynnej Academie de France w Rzymie. Zanim jednak wyjechał do Włoch, pracował w Paryżu wraz innymi studentami Davida. W 1802 roku zadebiutował na Salonie (były to najbardziej prestiżowe paryskie wystawy) obrazem „Portret kobiety”. W kolejnych latach stworzył serię portretów, które zachwycały niezwykłą precyzją, detalem i bogactwem faktury. Należały do nich „Portret Philipberta Rivière”, „Portret Sabine Rivière”, „Portret Caroline Rivière”. Był to początek serii, która przyczyniła się do wielkiego sukcesu Ingresa.

 

Akademia Francuska w Rzymie

Na krótko przed wyjazdem na stypendium do Rzymu w 1806 roku, Ingres Jean Auguste Dominique zaręczył się z Marie-Anne-Julie Forestier. Choć niedługo po tym jak przebywał już we Włoszech, dotarły do niego krytyczne oceny jego dzieł, jakie padły na tegorocznym Salonie. Mimo negatywnego odbioru wystawionych we Francji prac, Ingres wpadł w szał tworzenia. Namalował wtedy liczne portrety olejne, m.in. „Madame Panckoucke” . W 1811 roku ukończył ostatnie, studenckie dzieło „Jowisz i Tetyda”. I mimo entuzjazmu jaki włożył w pracę na tym płótnem, ponownie wytknięto mu wiele błędów, w tym przesadne proporcje i płaskość obrazu.

W 1813 roku, mimo wcześniejszego ślubowania do gotowości związku z Forestier, Ingres Dominique poślubił w Rzymie inną kobietę – młodziutką Madeleine Chapelle. Po ukończeniu Akademii francuski malarz został zasypany zleceniami. Namalował wtedy na zamówienie m.in. obrazy mitologiczne „Sen Osjana”, „Romulus, zwycięzca Akrona” oraz „Wergiliusz czytający Eneidę”. Niedługo potem przyszedł jednak czas kryzysu. Jean Dominique Ingres zarabiał wówczas tworząc rysunkowe portrety bogatych turystów. Szacuje się, że wykonał ich około 500!

 

Upór twórcy

Mimo wielu niepowodzeń, Jean Auguste Dominique Ingres nadal wysyłał swoje obrazy na Salon. W 1819 roku na wystawę złożył jedno z jego obecnie najbardziej cenionych dzieł, jakim jest „Wielka odaliska”, portret Filipa V i obraz historyczny „Roger uwalniający Angelikę”. Również tym razem akademicy nie szczędzili mu ostrych słów... Na szczęście ostatnie płótno zostało zakupione do prywatnej kolekcji króla Ludwika XVIII i zawisło w Musee du Luxembourg w Paryżu. Los Ingresa powoli się odmieniał. Po czterech latach spędzonych nad obrazem „Śluby Ludwika XIII” malarz wystawił je w końcu na Salonie i... był to długo oczekiwany przełom. Ten obraz przysporzył mu wiele uznania, sławy, podziwu wyższych warstw społecznych i stał się furtką do oficjalnego uznania Ingresa za malarza.

 

W blasku chwały

Dziesięć lat później Jean Auguste Dominique Ingres objął stanowisko dyrektora Akademii Francuskiej w Rzymie. Przebywał tam 6 lat, aż do roku 1840. Wiele uwagi poświęcał kształceniu studentów malarstwa, również na tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych.

Uraza jaką Ingres żywił do Salonu od 1834 roku nie ustawała. Odmawiał wykonywania zleceń, nawet dla stosunkowo wysoko postawionych Paryżan. Mimo to w 1840 roku posłał na wystawę obraz „Antioch i Stratonike”, który na szczęście zdobył wielkie uznanie. Los ponownie był po stronie malarza. W 1841 roku Ingres wrócił do Paryża już na dobre.

Od 1843 roku, przez kolejnych 6 lat, Ingres pracował na dekoracją wielkiej sali w Chateau de Dampierre. Artysta tworzył w zasadzie do końca swoich dni. Jedno ze swoich arcydzieł, zatytułowane „Łaźnia turecka” Ingres ukończył mając 83 lata. Zmarł na zapalenie płuc 14 stycznia 1867 roku. Zawartość jego pracowni, w tym kilka głównych obrazów, ponad 4000 rysunków i jego skrzypce, zostały przekazane miejskiemu muzeum w Montauban, znanemu obecnie jako Musée Ingres.

 

Styl Ingresa

Jean Dominique Ingres był ostatnim wielkim malarzem, którego fascynowała twórczość Rafaela Santi i estetyka klasycznego antyku. Styl Ingresa, który ściśle związany był z mistrzami flamandzkiego i włoskiego renesansu, wykształcił się jeszcze przed 1806 roku i do końca życia malarza niemal nie ewoluował. Artysta był wierny (czasem wręcz ortodoksyjnie) założeniom akademizmu. Przez całe życie jego styl był zaskakująco jednolity. Choć krytycy uznawali jego technikę za archaiczną i dość dziwaczną, to w końcu po 1824 roku, po publikacji na Salonie „Ślubów Ludwika XIII” zyskał uznanie i stał się tym samym liderem szkoły neoklasycystycznej we Francji.

Ingres Jean Auguste Dominique od początku chciał malować obrazy historyczne, idealizować bohaterów, wchodzić w ich psychikę. Był typowym klasykiem. Hołdował idealnej formie i harmonii. Obrazy, których przedstawiał kobiety były nasycone erotyzmem, ale nie frywolne, jak w przypadku Fragonarda, czy innych malarzy rokokowych. Światło na jego obrazach było zawsze równomierne, jasne i rozproszone. Ingres umiejętnie odwzorowywał jego niuanse, przekładające się na barwy i ich półtony. Francuski malarz przywiązywał też ogromną wagę do czystości konturu, precyzji układu form. Jego obrazy są powściągliwe i wytworne zarazem. Są pełne natchnienia, inspirujące, po prostu zachwycające....

 

Źródło obrazu Jean Auguste Dominique Ingres „Łaźnia turecka”: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jean-Auguste-Dominique_Ingres#/media/Plik:Le_Bain_Turc,_by_Jean_Auguste_Dominique_Ingres,_from_C2RMF_retouched.jpg

Polecane

pixel