Pojęcie martwej natury po raz pierwszy zostało użyte w 1650 roku przez holenderskich malarzy, dla oznaczenia dzieł, współcześnie określanych mianem natury nieożywionej. Holendrzy nazywali je stil-leven, dosłownie „ciche, nieruchome życie”. W taki sposób nazwano pierwsze dzieła, przedstawiające martwą naturę. Użyte ono zostało w XVIII wieku przez historyka sztuki Arnolda Houbrakena. Dopiero w późniejszym czasie powstały warianty tej nazwy w innych językach, po niemiecku stilleben, po angielsku still life, po francusku nature morte. To właśnie z tego ostatniego wzięła się polska nazwa martwa natura.