Malarze abstrakcyjni, których warto znać

Za prekursora abstrakcji w Europie uważa się rosyjskiego malarza Wassilego Kandinskiego. Jego „Akwarela abstrakcyjna" uznawana jest za pierwszy obraz abstrakcyjny. Jest przedstawicielem tzw. abstrakcjonizmu niegeometrycznego. Dzieła Kandinskiego charakteryzują się dużą ilością barw. Brak w nich geometrycznych figur, operuje kształtami o płynnych konturach. Na pozór kompozycje są przypadkowe, brak w nich konsekwencji i porządku. Jednak działanie autora jest celowe. Dzięki zastosowanym środkom wyrazu, jego abstrakcje bardzo mocno oddziałują na odbiorcę. Stworzył m.in. takie obrazy jak „Czerń i fiolet”, "Linia poprzeczna", „Impresja III” czy zbiór obrazów zatytułowanych „Kompozycja”. Związany był ze szkołą Bauhaus. Został uznany za jednego z mistrzów tej niemieckiej uczelni artystycznej.

Abstrakcja geometryczna

Kolejnym przedstawicielem abstrakcjonizmu, którego warto znać jest holenderski malarz Piet Mondrian. Tworzył on w nurcie określanym jako abstrakcja geometryczna. W jego obrębie stworzył kierunek zwany neoplastycyzmem. Jego obrazy charakteryzują się używaniem figur takich jak kwadraty czy prostokąty. Fascynowała go kompozycja, linie, ich pionowe i poziome położenie, którym nadawał głębszy sens. Poziom to kobiecość i stałość, pion – męskość i ruch. Charakterystyczne dla jego abstrakcji jest to, że używał tylko barw podstawowych: niebieskiego, żółtego i czerwonego oraz czerni i bieli. Stawiał na kompozycję, wzajemne oddziaływanie figur i linii. Tym sposobem wywierał określone wrażenie na odbiorcy. W ramkach abstrakcji geometrycznej tworzył też Kazimierz Malewicz. To rosyjski malarz polskiego pochodzenia. Uznany za twórcę gałęzi abstrakcji – suprematyzmu, który zakładał całkowite zerwanie z realnym ukazywaniem rzeczywistości. Malewicz, podobnie jak Mondrian, swoje abstrakcje opierał na figurach, jednak stosował inne spojrzenie na kompozycję. Brak tu równoległości i prostopadłych układów. Położenie brył jest dużo bardziej skomplikowane. Namalował chociażby „Kompozycję suprematyczną” czy zupełnie odmienny w przekazie „Czarny kwadrat na białym tle”, znany niemal każdemu, kto choć trochę interesuje się sztuką. Mówi się, że „Czarny kwadrat” nie dawał spokoju nawet samemu autorowi. Wielu znawców sztuki próbowało zrozumieć ten obraz abstrakcję. Powstały też liczne prace naukowe na ten temat. Widać zatem, jak wielkie emocje i poruszenie może budzić malarstwo abstrakcyjne.

Nieorganiczna sztuka abstrakcyjna

Choć autorów sztuki abstrakcyjnej jest wielu, to warto jeszcze wspomnieć o Jacksonie Pollocku. Tworzył tzw. abstrakcyjny ekspresjonizm, który podlega pod abstrakcjonizm niegeometryczny, zwany inaczej nieorganicznym. Odchodził on od figuratywności, brał na warsztat kolor, posługiwał się dużą ilością plam. Co ciekawe, używał techniki action painting, czyli malarstwa gestów. To technika rozpryskiwania farby na płótno. Sztuka była dla niego impulsem, Efekty jego prac niezmiennie zachwycają i budzą wiele różnych skojarzeń. Jackson Pollock należy do grupy artystów, których prace osiągnęły rekordowe ceny na aukcjach. Obraz „No. 5, 1948″ w 2006 roku należy do najdroższych obrazów na świecie. Rekordzistą jest również malarz Willem de Kooning. Reprezentował wspomniany nurt ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Obraz tego artysty „Interchanged” został sprzedany w 2015 roku za zawrotną sumę 300 mln dolarów. Widać zatem, że po dziś dzień obrazy abstrakcjonistyczne wielkich mistrzów budzą ogromne emocje. W tych latach zaczynał powstawać też nowy nurt, którego czołowym przedstawicielem stanie się później Andy Warhol tworzacy właśnie obrazy Pop Art.

Czytaj też: Pop Art przeciw konsumpcjonizmowi