Na czym polega malarstwo iluzjonistyczne?

Cechy malarstwa iluzjonistycznego

Główną zasadą są wszelkie efekty iluzjonistyczne. Najważniejszym elementem jest przedstawienie złudzenia rzeczywistości. Następnie ważne jest dokładne oddanie prawdziwości barw, kompozycji, wyglądu namalowanych przedmiotów. Odpowiednie użycie perspektywy oraz techniki światłocienia. Jednym z najbardziej znaczących czynników jest zastosowanie anamorfozy. Polega ona na celowym skażeniu obrazu w taki sposób, aby było ono zauważalne przez widza, patrzącego z boku i jednocześnie nie widzialne z innych perspektyw. Główny cel malarstwa iluzjonistycznego to namalowanie obrazu w technice dwuwymiarowej w taki sposób, żeby sprawiał on wrażenie trójwymiarowego, tym samym wywołując pewnego rodzaju iluzję. Rozkwit malarstwa datuje się głównie na epokę baroku, którego popularność była ściśle związana z bogatą i rozwiniętą wtedy architekturą. Artyści tworzyli monumentalne obrazy na ścianach i sklepieniach kościołów i pałaców wielmożów. Malarstwo iluzjonistyczne rozwarstwiło się na dwie gałęzie: malarstwo ścienne oraz sztalugowe.

Malarstwo ścienne i Ostatnia Wieczerza

Największą popularność ten rodzaj malarstwa osiągnął w jako wystrój kościołów i bogatych domów, gdzie najczęściej można je było spotkać. Niejednokrotnie miały one monumentalny charakter, dzięki czemu wywierały jeszcze większe wrażenie na widza. Takie dzieła najczęściej przedstawiały elementy architektury, czasem na tle pejzażu. Stosowano technikę monochromatyczną, złudzenia optyczne dla należytego oddania elementów architektonicznych. Technika malarstwa iluzjonistycznego nie jest prosta. Artysta, tworzący w niej musiał idealnie władać umiejętnością tworzenia perspektywy oraz bezbłędnie odwzorowywać rzeczywistość. Częstokroć dla uzyskania nienagannego efektu artyści stosowali obliczenia , aby nie pomylić się przy tworzeniu pracy. Jako przedstawiciel malarstwa iluzjonistycznego może posłużyć obraz Leonardo da Vinci Ostatnia Wieczerza w Mediolanie.

Iluzjonistyczne malarstwo sztalugowe

Iluzjonistyczne malarstwo sztalugowe jest najbardziej znane z okresu baroku. Jednak zarówno we wcześniejszym, jak i późniejszym okresie można było się spotkać z przejawami tego nurtu. Głównie tworzono obrazy olejne martwej natury, które, dzięki zastosowaniu metody złudzenia sprawiały wrażenie przedmiotów trójwymiarowych. Inspiracją służyły na ogół małe przedmioty użytku codziennego, jak pióra, okulary czy przyrządy malarskie. Najwięcej prac iluzjonistycznych tworzono w Niderlandach, Włoszech i Hiszpanii, jednak na przełomie XIX i XX wieku niebywale popularny stał się nurt również w Stanach Zjednoczonych. Możemy wydzielić takich artystów, jak William Harnett, Levi Wells Prentice lub John Haberle, którzy fascynowali się sztuką iluzjonistyczną i tworzyli swoje dzieła właśnie w tym duchu.

Współczesne malarstwo iluzjonistyczne

Również współcześnie, malarstwo iluzjonistyczne cieszy się niemałą popularnością. Dzieła tego gatunku możemy obserwować praktycznie wszędzie. We wnętrzach domów prywatnych, w galeriach sztuki, a nawet restauracjach i często na ulicy, jako przejaw sztuki ulicznej, coraz bardziej docenianej nie tylko przez widzów, ale i koneserów sztuki. Specjalistą jest tu choćby Banksy i jego street art.

Czytaj też: Realizm magiczny