Darmowa dostawa od 400,00 zł
Zapisz na liście zakupowej
Stwórz nową listę zakupową

W świecie mitów Feuerbacha

2020-06-16
W świecie mitów Feuerbacha

Anselm Feuerbach urodził się w 12 września 1829 roku w Spirze. Nazwisko Feuerbach w ówczesnych Niemczech było symbolem solidnego wykształcenia i wybitnej wiedzy. Dziadkiem Anselma był słynny niemiecki prawnik Paul Johann Anselm von Feuerbach. Miał on trzech synów, z których każdy był uczonym wysokiego statusu. Najmłodszy z nich, Ludwig Feuerbach zasłynął jako niemiecki filozof, starszy, Karl Wilhelm Feuerbach – jako znany niemiecki matematyk. Najstarszy, Joseph Anselm Feuerbach był archeologiem i ojcem Anselma, który został zapamiętany jako malarz, choć zostawił po sobie także ważną literacką rozprawę. Ten skromy fragment drzewa genealogicznego ukazuje obraz rodziny Feuerbachów jako szanującej naukę i dbającej o wykształcenie. Zgodnie z tradycyjnym poszanowaniem wiedzy, klasyczne przygotowanie naukowe w kierunku malarskim odebrał również Anselm Feuerbach. Doskonała znajomość antyku zdeterminowała wybór stylu, w jakim zdecydował się tworzyć młody malarz. Po latach został okrzyknięty głównym przedstawicielem niemieckiego klasycyzmu.

Poszukujący student

Młody Anselm rozpoczął naukę na Akademii Sztuk Pięknych w Dusseldorfie, gdzie w latach 1845-1848 nad jego rozwojem czuwał Johann Wilhelm Schirmer, szanowany malarz pejzażysta. Jego nauczycielami byli także Wilhelm von Schadow oraz Carl Sohn. Następnie Feuerbach wstąpił na uczelnię artystyczną w Monachium. Nie był jednak zadowolony z jakości kształcenia i podjął decyzję o rychłej zmianie. W 1850 roku odwiedził Antwerpię. Zdecydował się kontynuować naukę na tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie miał możliwość kształcić się u malarza nazwiskiem Wappers. Kolejna zmiana przyszła niespełna po roku. Młody, niemiecki malarz wyjechał do artystycznej mekki, Paryża, gdzie stworzył swój pierwszy obraz „Hafiz at the Fountain”, 1852 („Hafis przy fontannie”). Rok 1854 Feuerbach mógł uznać za naprawdę udany, ponieważ otrzymał wtedy stypendium na wyjazd do Wenecji. Był to pierwszy krok ku wieloletniej eskapadzie jaką odbył po włoskich miastach. Zetknął się tam z malarstwem wielkich mistrzów. Największe wrażenie zrobili na nim Tycjan i Tiepolo. Zachwyt nad sztuką włoskich malarzy był tak wielki, że Feuerbach odciął się całkowicie od rodzimych nurtów niemieckich. Stąd też zyskał przydomek „Deutschrömer”, który oznaczał tyle co „niemiecki Rzymianin”. Wskazywało to zarówno na uwielbienie dla włoskich mistrzów, ale także dla sztuki antyku.

„Ifigenia” i obrazy mitologiczne

Malarstwo antyku było źródłem inspiracji, z którego ochoczo czerpali malarze klasycyzmu. Anselm Feuerbach również pozostawił po sobie obrazy nawiązujące do mitologii. Wśród nich znajdziemy takie tytuły jak „Medea” - sylwetka greckiej czarodziejki, żony Jazona, „Bitwa Amazonek” - doskonałe dzieło mityczno-batalistyczne, czy „Orfeusz i Eurydyka" – autorska wizja legendy o miłości silniejszej niż śmierć. Choć ostatni motyw był wyjątkowo wdzięczny i często brali go na warsztat przedstawiciele różnych dziedzin sztuki, to najpopularniejszym obrazem Feuerbacha, odwołującym się do mitów była „Ifigenia” z 1862 roku. Legenda głosi, że bogini Artemida, która uratowała księżniczkę Ifigenię przed śmiercią z rąk jej ojca Agamemnona, uczyniła ją swoją kapłanką na dalekim półwyspie Taurus. Feuerbach wyobrażał sobie smutek, poczucie izolacji i tęsknotę dziewczyny, co zainspirowało go do stworzenia „Ifigenii”. Do pierwszego płótna pozowała artyście modelka Luccia Brunacci. Emocje i rozmyślania o nieszczęściu dziewczyny, odcisnęło duże piętno na niemieckim twórcy. Zaowocowało to kolejnymi dwiema wersjami „Ifigenii”, które powstawały kolejno w 1871 oraz 1875 roku. Ostatnie dzieło znane jest również pod tytułem „Na brzegu morza”. Oczywiście, to tylko niektóre obrazy o tematyce mitologicznej, które namalował Anselm Feuerbach. Tworzył także obrazy historyczne i portrety.

Klasycyzm w malarstwie Feuerbacha

O bohaterze tego krótkiego artykułu mówi się, że był czołowym przedstawicielem klasycyzmu w Niemczech. Duży wpływ na taki wybór ścieżki twórczej miało na pewno jego solidne, klasyczne wykształcenie. Z resztą żył w czasach, w których malarstwo antyczne przeżywało swoje odrodzenie. Malarze klasycyzmu, w tym również Anselm Feuerbach, stosowali metodę statycznego przedstawienia postaci. Od bohaterów obrazów bił spokój i harmonia. W technice Anselma można zauważyć zastosowanie wyraźnego konturu, miękkiego światłocienia, co było podstawą dzieła klasycyzmu. W oczy rzuca się nam także smukłość postaci, ich gładkie, porcelanowe twarze, ludzie na obrazach Feuerbacha mają urodę wręcz królewską. Dodatkowo, niemiecki malarz doskonale opanował metodę malowania materiałów – potrafił starannie i dokładnie odzwierciedlić strukturę, fakturę, drapowanie szat swoich modeli. Anselm Feuerbach namalował wiele portretów olejnych. Wyjątkowo cenił sobie współpracę z modelką i ukochaną Anną Risi, znaną jako Nanna. Inne jego portrety to „Miriam”, „Półpostać kobiety romańskiej” oraz seria autoportretów, z których wyłania się postać artysty – mężczyzny wyjątkowo przystojnego i tajemniczego. Feuerbach zahaczył także o malarstwo historyczne. Przedstawił nam swoje wizje takich historycznych wydarzeń jak moment śmierci włoskiego pisarza epoki renesansu („Śmierć Pietro Aretino”) czy słynna kolacja i dysputa u Platona („Uczta Platona”). Zmarł w wieku 51 lat w Wenecji.

Źródło obrazu: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Anselm_Feuerbach_-_Iphigenie_(1862).jpg

pixel